Eskiden insana güvensizlik diye bir şey yoktu. İyi hatırlarım çocukluğumuzda ve de gençliğimizde evlerinin kapılarını kilitleyen bir kimse hatırlamıyorum. Şimdiki pencerelerden demir parmaklıklar ardından bakılıyor artık. Kapılar çelik ve bilmem kaç tane kilidi var.
Evlerde kediler rahatça girip çıkardı. Şimdiki kediler çok şanssız çook. İçeri girseler dışarı çıkamıyor, dışarı çıksalar içeri giremiyorlar. Konuşamıyorlar ki; ihtiyaçlarını ifade etsinler.
Her şeyi bozan zaman insanlarımızı da bozdu. Oysa bozulmamalıydı. Koruğun üzüm olduğu gibi insanlar da olgunlaşmalıydı. Zamanla ne dertler deva bulduğu gibi çevremiz de güzelleşmeliydi.
Eskiden evlerde çalınacak bir şey yok muydu? Şimdi hayvan çalıyorlar. Hayvanlar eskiden de vardı.
Medeniyet denen tek dişi kalmış canavar!.. Yaktın bizi...