BİTKİ COĞRAFYASI
Bu sayfa yapım aşamasındadır.
Hassalı Biyolog, Orman ve Ziraat Mühendislerimize duyurulur.
DÜNYA BİTKİ(Flora) ÂLEMLERİ: Kuzey Yarımkürenin tropikler dışı bitkiler âlemidir.
I- Holarktis
II-Paleotropis
III-Neotropis
IV-Kapensis
V-Australis
VI-Antarktis
HOLARKTİS ÂLEMİ BÖLGELERİ VE BÖLÜMLERİ:
1- Arktik Bölge
2- Subarktik Bölge
3- Paleoboreal Bölge
a) Avrupa Bölümü
b) Doğu Asya Bölümü
c) Turan-Önasya Step Bölümü
4- Neoboreal Bölge
a) Atlantik Bölümü
b) Pasifik Bölümü
c) Step Bölümü
5- Akdeniz Bölgesi
6- Makaronezya Bölgesi
7- Kuzey Afrika-Arabistan-Sind Bölgesi
Hassa ve çevresinde görülen bitki örtüsü alan olarak Akdeniz Bitki Bölgesinde yer almaktadır. Bu alandaki bitkileri üç başlık altında ele alabiliriz:
1. Ormanlar: 3.Jeolojik Zamanın nemli-sıcak dönemlerinde yaygınlaşan orta kuşaktaki geniş yapraklı orman alanları buraları da kaplamıştı. 4.Zamandaki buzul ve buzullar arası çağlarda bu geniş yapraklı orman alanları daralarak bölgeden çekilmiş olmasına rağmen Nur Dağlarında yöre özellikleri gösterir şekilde geniş yapraklı bol yağış isteyen ağaçlardan meydana gelen orman kalıntıları yaygındır.
1300 metre yükseklikten itibaren başlar 2000 metreye kadar çıkar. Kuzeye bakan yamaçlarda hakim türler doğu kayını/Bağnraz(fagus orientalis) ve gürgen(carpinus betulus)dir. Güneye bakan yamaçlarda ise hatay meşesi/eğre(quercus pseudocerris) dir. Bunlar arasında yamaçların bakı durumuna ve yüksekliğe bağlı olarak iğne yapraklılar da karışmıştır. Lübnan sediri(cedrus libana) ve karaçam(pinus nigra) bunlar arasında en yaygın olanlarıdır. Ayrıca bunlar arasında yer yer ferdi olarak akçaağaç(acer), ıhlamur(tilia), dişbudak(fraxinus ornus) ve üvez(sorbus torminalis) görülmektedir. Katran ardıcı/kamalak(Juniperus oxycedrus), titrek kavak(populus tremula), dağ karaağacı(ulmus glabra), doğu çitlenbiği(celtis orientalis), ceviz, çınar(platanus orientalis), trabzon hurması. Toros köknarı/mezlaa(abies cilicica) da olması gereken bir başka ağaç. Fındık (corylus avellana). Meyve ağaçları olarak turunçgiller, kayısı, zerdali, erik, incir, ceviz, elma, armut, dut, ayva, vişne, kiraz, ve daha isimlerini hatırlayamadığımız Hassa’da tipik Akdeniz bitkisi olmadıkları halde yerel şartlara uyum sağlamış Avustralya okaliptüsleri oldukça yaygındır.
2. Maki: 800 m yüksekliğe kadar olan yerlerde şiddetli yaz kuraklığına uyan, kışın da yeşil kalan, boyları 3-5 m’yi geçmeyen bitkilerden oluşmaktadır. Meşe, deli zeytin, kocayemiş, sandal ve zakkum en yaygın olanlarıdır. Bu bitkiler terra rossa denen az killi, demirli ve kireçli topraklarda yetişir. Kireçli toprakların su tutma özelliğinden dolayı uzun yaz kuraklığı boyunca yeşilliklerini korumaktadırlar.
Maki, buraların asli bitki formasyonu olmayıp; kızılçam ve halep çamından meydana gelen ormanların tahrip edilmesi ile yerleşmişlerdir. (1980′li yıllardan itibaren çam dikme faaliyetleri yapılan yerlerde kızılçam ormanları oluşturulmuştur.). Çalı ve ağaçcık görünümündedirler. Yükselti arttıkça boyları da artmaktadır. Hakim tür kermez meşesi/kesme(quercus coccifera)dir. Bunlar arasında ferdi olarak mazı meşesi(quercus infectoria), pırnal meşesi(quercus ilex), sandal/hartlap(arbutus andrachne), tesbih(styrax officinalis), erguvan/gelincik(cercis siliquastrum), bodur ardıç(juniperus nana), yabani badem(amygdalus orientalis), acı badem(Prunus amygdalus), dere boylarında zakkum/ağılcık(nerium oleander), kızılağaç(alnus orientalis), adi kızılağaç, titrek kavak/dağ kavağı(populus tremula), kayacık(ostraya carpinifoia), kızılcık(cornus sanguinea),sarı çiçekli kızılcık(cornus mas), kanatlı ceviz(pterocarya fraxinifolia), geyik dikeni (crataegus monogyna), akçaağaç yapraklı üvez(sorbus torminalis), beyaz söğüt(salix alba), ılgın(tamarix smyrensis), porsuk(taxus baccarta), çitlenbik(celtis australis), karaçalı(palurus spina-christi), sakız(Pistacia tentiscus), Menengiç(pistacia terebinthus), defne(laurus nobilis),alıç(crataegus monogyna), dağ elması(cotoneaster nummularia), çiçekli dişbudak(fraxinus ornus), mersin/murt(myrtus communis), koca yemiş(arbutus unedo), katır tırnağı(spartium junceum),ahlat(pirus elaegliflora), derici sumağı (Rhus coriaria), boyacı sumağı (Rhus cotnüs), kokulu sumak (Rhus aromaticus)(tentür halindeki şekli idrar tutamama hastalığında faydalıdır.), nar türleri,
Garig-Frigana:Kireçli topraklarda yetişen daha cılız bitki tiplerine garig/frigana adı verilir. Azgan dikeni, kapari, hayıt..
3. Ot Formasyonu: Ağaçların ve çalıların tahrip edildiği yerlerde ve ağaç sınırının yukarılarında Mığır ve Kuşçu tepelerinde yerleşmişlerdir. Ayrıca tarım arazilerinin içinde ve kenarlarında da hemen yerleşmektedir. Ada çayı, ayrık otu, topurcuk, yavşan otu(artemisia fragran), kekik(Thymus squarrorus), geven(astragalus), kardikeni/kirpi otu(acanholimon), sütleğen(euphorbia tinctoria), süpürge çalısı, çoban azığı, civan perçemi, kenger, çakır dikeni, siklamen, anadolu salepotu(Orchis anatoiica), çiğdem, uçurat, kaya koruğu, nergiz, sümbül, lale, papatya, ebe gümeci, at kuyruğu, sığır kuyruğu, sığır dili, yonca, semiz otu, sütleğen, kantaron (Erythroea Centaurium), ısırgan otu, kaynana dili, deli pancar,
Su kenarlarında ıspatan, kazayağı(Chenopodium anthelminthicum),
4. Tırmanıcılar: Çeşitli asma ve sarmaşık türleri yaygındır. Dingiş de makilik alanda başka bir tırmanıcıdır.
RESİMLERİ GÖRMEK İÇİN TIKLAYINIZ.
*Bu sayfadaki sınıflamalarda Prof.Dr. Sırrı ERİNÇ’in “Vejetasyon Coğrafyası” esas alınmıştır.